ตามหลักการแล้ว การจำนอง เป็นวิธีการที่ธนาคาร สถาบันการเงินทั่วไปทำเป็นปกติ เช่น การกู้ซื้อบ้าน ซื้อรถยนต์ ซึ่งมีเปอร์เซ็นต์ผิดนัดชำระ หรือ เป็นหนี้เสียอยู่ในระดับที่สถาบันการเงินรับได้ โดยสถาบันการเงินจะได้อสังหาริมทรัพย์ หรือ รถยนต์ มาเพื่อขายทอดตลาดและหักลบหนี้คงค้าง แต่ในฐานะบุคคลทั่วไปที่เป็นนักลงทุนรับจำนองนั้น การถูกเป็นหนี้เสีย ถือเป็นการเสียหายอย่างหนัก สามารถส่งผลให้การลงทุนนั้นเสียเวลาและขาดทุนได้เลย ตัวอย่างคร่าวๆที่ทำให้การลงทุนจำนองมีความเสี่ยงได้ คือ

1. การรับจำนอง วงเงินสูงเกินไป การให้วงเงินสูงไป ทำให้เมื่อมีการผิดนัดชำระ ทำให้ดอกเบี้ยคงค้าง ค่าธรรมเนียมในการบังคับคดี ขายทอดตลาด อาจสูงเกินกว่ามูลค่าทรัพย์ได้ เมื่อทำการขายทอดตลาดแล้ว นักลงทุนอาจได้รับเงินคืนไม่ครบจำนวนหรือขาดทุนได้
2. การจดจำนองกันเองระหว่างผู้กู้และผู้ให้กู้ โดยไม่ผ่านการจดทะเบียนกับเจ้าหน้าที่ การทำสัญญาจำนองกันเองโดยไม่ได้มีการทำนิติกรรมที่สำนักงานที่ดิน โดยเจ้าหน้าที่กรมที่ดิน ทำให้สัญญาจำนองนั้นเป็นโมฆะ ไม่มีผลทางกฎหมาย นายหน้า หรือ มิจฉาชีพ อาจใช้วิธีต่างๆหลอกล่อไม่ให้ไปจดทะเบียนที่สำนักงานที่ดิน ทำให้เมื่อเกิดปัญหา นักลงทุนอาจเสียเงินทั้งหมดไปได้

หากทำเอกสารอย่างถูกต้องและปฏิบัติตามขั้นตอนทางกฎหมาย โดยมีผู้เชี่ยวชาญแนะนำ และ ที่สำคัญ การประเมินมูลค่าของอสังหาริมทรัพย์ที่นำมาจำนองอย่างตามความเป็นจริง โดยให้วงเงินการจำนองในระดับที่เหมาะสม วิธีรับจำนอง นี้จะลดความเสี่ยงของการรับจำนองไปได้ หากผู้จำนองไม่สามารถชำระหนี้หรือไถ่ถอนได้ จะเข้าสู่กระบวนการบังคับคดีขายทอดตลาด เงินที่ได้จากการขายทอดตลาด จะคืนให้กับนายทุนผู้รับจำนองตามมูลค่าการจำนองนั้นพร้อมดอกเบี้ยค้างชำระทั้งหมดตั้งแต่วันที่ผิดนัดถึงวันที่ได้รับเงินต้นคืน